در باره روش سوگند دادن به ستمگر

«1198»

245.وَ كَانَ (عليه السلام) يَقُولُ أَحْلِفُوا الظَّالِمَ إِذَا أَرَدْتُمْ يَمِينَهُ بِأَنَّهُ بَرِي ءٌ مِنْ حَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ فَإِنَّهُ إِذَا حَلَفَ بِهَا كَاذِباً عُوجِلَ الْعُقُوبَةَ وَ إِذَا حَلَفَ بِاللَّهِ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَمْ يُعَاجَلْ لِأَنَّهُ قَدْ وَحَّدَ اللَّهَ سُبْحَانَهُ .

ص1199

 امام عليه السّلام (در باره روش سوگند دادن به ستمگر) مى فرمود 1-ستمگر (دروغگو) را هرگاه بخواهيد سوگند خورد سوگند دهيد باينكه بيزار است از جنبش و توانائى خدا (اگر در اين امر دروغ بگويد) زيرا اگر باين سخن دروغ سوگند ياد كند زود بكيفر (دروغش) مى رسد، 2-  و اگر سوگند ياد نمايد به خدائى كه جز او خدائى نيست (كه دروغ نمى گويم، در كيفرش) تعجيل و شتاب نمى شود، براى اينكه خداوند سبحان را به يگانگى ياد كرده است (كه با دروغ گفتن منافات ندارد. شارح بحرانىّ «رحمه اللّه» در اينجا مى نويسد: روايت شده است كه سخن چينى نزد منصور آمده در باره حضرت صادق عليه السّلام سخن چينى نمود، منصور آن حضرت را خواست و گفت: فلانى از حضرتت چنين و چنان خبر آورده، حضرت فرمود: آن سخنان از من نيست، سخن چين زير بار نرفت و گفت: جز اين نيست كه آن سخنان را حضرت فرموده است، امام صادق عليه السّلام او را سوگند داد به بيزارى جستن از جنبش و توانائى خدا اگر دروغگو باشد، پس سخن چين سوگند ياد نمود و سخنش بپايان نرسيد كه بدرد فالج «از كار افتادن نيمى از بدن» گرفتار شد كه پاهاى خود را مانند پاره گوشتى بزمين مى كشيد).